Is stress de oorzaak van fibromyalgie? Veel patiënten geloven er alvast niet in. Maar onderzoeken tonen aan dat fibromyalgie haast altijd samenvalt met stress.
Fibromyalgie en stress, het gaat bijna altijd hand in hand. Want van de pijn en de vermoeidheid krijgen veel patiënten stress. Maar kan stress de oorzaak zijn van fibromyalgie?
Fibromyalgie komt vaak voor samen met andere klachten die met stress te maken hebben.
Stress, CVS en fibromyalgie gaan hand in hand
De meest bekende hiervan is CVS of het chronisch vermoeidheid syndroom. Mensen die lijden aan CVS zijn continue moe, slaperig, loom en willen eigenlijk alleen maar rusten en slapen. Ook bij CVS woedt het debat of het al dan niet te maken heeft met stress.
Maar ook andere klachten die samenvallen met fibromyalgie worden aan stress gelinkt. Een traumatische ervaring bijvoorbeeld. Maar ook darmklachten en zelfs depressies.
Een studie uit 2011 van het Amerikaanse college van Rheumatology ging zelfs nog verder. Deze studie wilde het verband aantonen tussen Fibromyalgie en emotioneel, fysiek of seksueel misbruik.
13.095 mensen deden mee aan de studie. Achteraf bleek dat bijzonder veel testpersonen slachtoffers waren van misbruik. Het ging om 80% voor fysiek geweld en 64% voor seksueel misbruik. Momenteel loopt er een tweede studie om deze resultaten te bevestigen.
Een tweede studie uit mei 2008 onderzocht de rol van de hippocampus bij mensen met fibromyalgie. De hippocampus is een deel van de hersenen. Het speelt een belangrijke rol bij emoties maar ook bij stress. Het gaat dan vooral om de cortisolspiegel. Cortisol is de stof die vrijkomt bij stress. Bij iemand die veel stress heeft duurt het langer voor de cortisolspiegel weer op orde is.
Deze tweede studie onderzocht 15 vrouwen, die allemaal aan de classificatie van Fibromyalgie voldeden. De resultaten waren unaniem: de hippocampus van de fibromyalgie patiënten gedroegen zich helemaal anders dan bij de personen zonder fibromyalgie klachten.
Er is dus weldegelijk een link tussen fibromyalgie en stress. Lees hier hoe je beter kan omgaan met stress
Studies:
Hippocampus dysfunction may explain symptoms of fibromyalgia syndrome.
Emotional, physical, and sexual abuse in fibromyalgia syndrome
volges mijn dokter ben ik een mogelijke fibromyalgie patiënte, mijn ama heeft hetzelfde. Ik merk hoe meer pijn ik heb ik inderdaad meer stress krijg.
ook merk ik als ik stress heb door een der wat er speelt ik meer pijn krijg en deze dan ook langer kan optreden of dat de pijn ook rapper achter elkaar optreed.
slapen is ook heel moeilijk. Want als je fel last hebt en je moeilijk kan verplaatsen kun je niet altijd gaan werken of naar school gaan. en dit zorgt dan voor meer stress. Waardoor ik dan weer meer pijn krijg.
op mijn 16e ben ik naar een reumatoloog geweest en deze zei dat het groeipijnen waren. Toen zat het alleen nog maar in mijn onderrug en handen. nu is de pijn al over heel mijn lichaam. Ik krijg dan ook een voorschrift van Symbalta, maar als ik deze inneem krijg ik darm- en maagklachten; zoals misselijkheid en diarree. Ik ben iedere dag vermoeid als ik inspanningen heb gedaan.
Mijn huisarts heeft me terug doorverwezen naar dezelfde reumatoloog. Ik hoop dat er eindelijk iets is wat mijn pijn kan verlichten dat ik verder kan of dat het erkend word dat ik iets heb. Want zelfs het school of het werk gelooft je na een tijd niet meer dat je pijnen hebt. En dit zorgt dan natuurlijk voor meer stress…
Pijn na stress en inspanning herken het perfect want op de betere momenten probeer je jezelf steeds meer en meer te bewijzen omdat je denkt dat ze anders over je praten in de zin van profiteur en zo omdat je af en toe wat minder presteert of ziek bent. De polyartrose maakt de pijn nog erger totdat je zowat elke pijnstiller hebt uitgeprobeerd die er op de markt te vinden is. Maar fibromyalgie is verzuring van het lichaam en door de medicatie maak je het eigenlijk op termijn nog erger… wat een toestanden toch en er zijn zo weinig mensen die dit begrijpen tenzij degene die er ook last van hebben of dat hoop ik toch… ik probeer daarom mijzelf zoveel als mogelijk op te peppen want niemand anders die het voor je doet tenzij je thuisbent en dan voel ik mij ook schuldig als mijn man zoveel voor mij doet. Maar goed als niets meer helpt dan moet je maar roeien met de riemen die je hebt zeker… hopelijk wordt er beter vroeg als laat een oplossing gevonden voor deze chronische aandoening want totnutoe is er niet zoveel dat echt helpt…
Als ik je een goeie raad mag meegeven… doe het rustiger aan als het minder gaat maar doseer als je je iets beter voelt zodat je blijft kunnen gaan.. heel moeilijk maar toch moeten we het proberen en blijven proberen… Ik zou zeggen : “Innige deelneming” en “veel sterkte” aan alle lotgenoten !