CVS (chronisch vermoeidheidssyndroom) en Fibromyalgie worden vaak samen in een zin genoemd.
Sommige dokters denken zelfs dat cvs en fibromyalgie identiek hetzelfde zijn.
Andere artsen behandelen beide aandoeningen apart. Maar wat zijn nu net de verschillen?
Beter is om te kijken naar wat CVS en Fibromyalgie gemeen hebben:
– spierpijn (vaak over meerdere plaatsen)
– vermoeidheid
– slecht tot zeer slecht slapen
– maag- en darmklachten
– hoofdpijn
– duizeligheid
– slecht concentreren
– slecht geheugen
Echter, een arts die op de hoogte is van zowel cvs als fibromyalgie en dit ook erkent, laat zich leiden door één kernvraag: “welk symptoom is nu het ergst: de vermoeidheid of de (spier)pijn?”
Voorbeeld: een patiënt komt met bovenstaande klachten bij de (huis) arts. Wanneer zware vermoeidheid het grootste symptoom is dan zal de arts al snel CVS concluderen. Echter, een reumatoloog zal aan de hand van de test met tenderpoints kunnen concluderen dat fibromyalgie de oorzaak is.
CVS & fibromyalgie hebben veel overlappende klachten, soms ook wel ‘schaduw aandoeningen’ genoemd. Hieronder zitten: maag- en darkmklachten, PMS symptomen, slecht slapen en slechte concentratie. Deze overlappende aandoeningen komen vooral bij vrouwen voor.
Verschillen tussen CVS en fibromyalgie
Er zijn wel (kleine) verschillen. CVS zou voortkomen uit een infectie of griep. Maar evengoed kan dit gebeuren na een trauma of ingreep. Fibromyalgie is veel meer gerelateerd aan stress. En dus speelt het aspect van trauma hier een veel grotere rol.
En dan zijn er nog de verschillen tussen vrouwen en mannen. Bij 10 CVS patiënten zijn 7 vrouwelijk. Bij Fibromyalgie zijn dat er 9.
Verschillen in behandeling cvs en fibromyalgie?
Sommige artsen hechten echter weinig belang aan de verschillen tussen CVS en fibromyalgie. Dit omdat de behandeling vaak hetzelfde is. Dit kan gaan van anti-depressiva en pijnstillers tot veranderingen in dieet.
In oktober 1993 heb ik en spoedoperatie wegens afgesloten darmobstructie moeten ondergaan
Eerst dacht ik dat ik weer een hevige migraine aanval had maar om letterlijk 5 min voor middernacht voelde ik mijn kracht meer en meer wegglijden. Mijn man heeft mij toe naar een AZ gebracht en voor ik naar het ok werd afgevoerd lag ik al in coma. Bijkomend kreeg ik tijdens de operatie een bloeddklonter en / of hersentrombose. Toen ik wakker werd en mijn man met onze kinderen binnenkwam, kon ik ze nauwelijks erkennen, en wat nog het ergste was, ik kon geen emoties meer koppelen aan diegenen die ik lief had
Door mijn hoofd was er precies een felle wind door gewaaid en mijn mond stond scheef, maar volgens de verpleegsters was dat enkel vande narcose en zou dat zichzelf herstellen. Klein foutje van de verpleging, er was geen communicatie geweest over de problemen in mijn hersenen met de juiste behandeling zou ik nog een deel van mijn hersenfunctie terug kunnen opbouwen, maar dat was te laat, ja gewoon vergeten door te geven.ik had veel spierpijn chronische hoofdpijn en verloor heel veel gewicht. Geluiden gingen dwars,door mijn lichaam heen,ik heb zoals een kleuter terug moeten leren tellen, en ja, ik heb mijn werk verloren.
Sindsdien ben ik op mentaal vlak slechts een schim van mijzelf. Maar ik,werk hier nog dagelijks aan, nog alle dagen rekenen etc schrijven, ja ik vergeet zo goed als alles.
Ik ben ondertussen 63 jaar, en kan fysiek bijna niets meer.vakantie is er voor mij niet meer bij.de lange afstanden of het nu met de auto of het vliegtuig is kan ik al meer dan 4 jaar meer aan .ik heb zo goed als alle behandelen ondergaan om toch nog wat activiteit in mijn leven te brengen .jammer genoeg kunnen buitenstaanders, en ja zelfs je eigen familie niet vatten wat een inspanning mij dat kost om alle dagen gezonde en verse voeding op tafel te brengen, om mij iedere dag terug op te krikken om de dag weer door te komen en ‘ s nachts dan weer niet kunnen slapen.
Heel dit verhaal is begonne op 31 oktober 1993. De laatste dag dat ik nog een echt leven had.
Heb je bloed bijgehad na de operatie?
Ik ben geen alleenstaand geval. Er komen dagelijks nog patiënten bij, ook in mijn vriendenkring.
Zowel de mannen als de vrouwen hebben , net zoals ik, hun problemen vlak na een operatie gekregen.
Ik hoop dat er in de toekomst een oorzaak wordt gevonden, de trigger die al die pijn en miserie teweegbrengt, is het er niet meer,voor mij, dan hoop ik dat voor de volgende generatie een oplossing komt.
Als jij zo moet leven om dag na dag zo af te zien, dan is dat niet leven, enkel overleven en nee dat is,echt geen leven
I think you’ve just captured the answer pecfretly
Heb je bloed bijgehad na de opetatie?